Ni Ryan Alcarde
Walang nang ibang pipili sa gabi
Upang pagsabuyan ng halimuyak.
Kaparis mo, munti at puti,
Ang bituing nagliliwanag.
Aanhin mo ang umaga
Ng mga hari’t reynang
Nasilaw sa sinag ng araw;
At ng imperyong
Nagsadlak sa marami
sa pinakamahahabang gabi.
Kaya mo pinili ang lamig at dilim,
Ang pamumukadkad sa mga daang lihim.
Dama mong silang naglalabay dito
Ang babawi sa mas maliwanag na mundo;
Sa kanila mo inaalay ang samyo. 
